ก่อนอื่น ๆ ต้องของคุณทาง Toeast มาก ๆ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้จะมาถึงที่นี่มั้ย เรียกได้ว่าได้เดินไปทั่วสนามบินมะนิลาเลยทีเดียว แต่ก็มาถึงที่หอพักโดยสวัสดิภาพโดยมีเจ้าหน้าที่ 2 คน และนักเรียนเกาหลี 1 คน (เห็นบอกว่าเรียนได้เกือบจะ 5 เดือนแล้ว) มารับที่สนามบินเซบู และใช้เวลาเดินทางมาถึงที่พักประมาณ 20 นาที พอถึงที่พักก็มีการแนะนำกฏเกณฑ์ทั่ว ๆ ไปเกี่ยวกับหอพัก (เช่นเวลาปิด-เปิดหอ เวลาสำหรับทานอาหาร และหากมีปัญหาเกี่ยวกับห้องพักสามารถเขียนร้องเรียนได้ ซึ่งจะมีสมุดตั้งไว้ที่หน้าลิฟท์ชั้นหนึ่ง) ทั้งหมดนี้นักเรียนเกาหลีที่ไปรับเป็นผู้แนะนำให้ทั้งหมด สำหรับห้องพักที่เค้าเตรียมไว้ให้เป็นห้องสองคน และวันแรกผมยังไม่มีรูมเมท ก็เลยเป็นเจ้าของห้องแต่ผู้เดียว ห้องพักค่อนข้างกว้าง และสะอาด แต่ก็ไม่ถึงกับใหม่มากนัก พออยู่ได้ไม่มีปัญหาอะไร



พอถึงวันอาทิตย์ก็มีรูมเมทเป็นคนญี่ปุ่นมาพักด้วย (เห็นแม่บ้านบอกว่าเป็นรูมเมทชั่วคราว) สำหรับนักเรียนใหม่อาทิตย์นี้เป็นคนญี่ปุ่น 6 คน เกาหลี 4 คน และคนไทย 1 คน (ประหลาดกว่าชาวบ้าน) คือพอบอกว่ามาจากไทย ไม่มีใครไม่แปลกใจ แต่ก็มีนักเรียนหลายคนที่เคยมาเที่ยวเมืองไทย ถือได้ว่าเมืองไทยค่อนข้างเป็นที่นิยมทีเดียว นักเรียนใหม่ทุกคนจะเข้าสอบเพื่อวันระดับในช่วงเช้าวันจันทร์ และปฐมนิเทศในช่วงบ่าย โดยจะมีการแนะนำตัวโดยรวมพร้อมกันก่อน แล้วค่อยแยกนักเรียนแต่ละประเทศไปปฐมนิเทศกับผู้จัดการซึ่งก็จะมีทั้ง ผู้จัดการญี่ปุ่น ผู้จัดการเกาหลี ส่วนผม ไม่มีผู้จัดการคนไทย ต้องไปปฐมนิเทศคนเดียวกับเจ้าหน้าที่ฟิลิปปินส์



ผลสอบวัดระดับของผม ได้เริ่มที่ Beginner เลยครับ (เอาให้พื้นฐานแน่นกันไปเลย) ซึ่งวันนี้ (วันอังคาร) เริ่มเรียนวันแรกก็ฟังรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง ก็หวังว่าทักษะจะดีขึ้นสักวันนะครับ สำหรับตารางเรียนของผมเรียนวันละ 6 ชั่วโมงครับ (ส่วนเพื่อนนักเรียนใหม่คนอื่นก็คล้าย ๆ กัน คือประมาณ 6-7 ชั่วโมง) ส่วน Optional Class นี่ไม่บังคับครับ จะเรียนก็ได้ไม่เรียนก็ได้

ที่นี่ไม่มีการบังคับให้พูดภาษาอังกฤษนะครับ สามารถพูดภาษาบ้านเกิดได้ แต่นักเรียนใหม่ส่วนใหญ่เท่าที่สังเกตุก็สามารถพูดหรือฟังภาษาอังกฤษได้ในระดับที่สามารถใช้การได้แล้วนะครับ (โดยเฉพาะรูมเมทผมนี่เคยเที่ยวแบบแบ็คแพ็กที่ต่างประเทศมาแล้ว) ซึ่งก็ไม่รู้ว่าพวกนี้จะเรียนกันให้เก่งขนาดไหนกันเชียว



เรื่องสภาพอากาศ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีแดด แต่ก็ไม่ค่อนมีฝน (ตกแค่วันเดียว ส่วนใหญ่จะครึ้ม ๆ) ตอนเช้าอากาศค่อนข้างดีทีเดียว ส่วนเรื่องอาหารการกิน ก็กินที่หอพักอย่างเดียว ประหยัดดี แต่ก็แค่พอประทังชีวิต กินเพื่ออยู่จริง ๆ ซึ่งถ้าอดไม่ไหวจริง ๆ คนต้องออกไปกินอาหารไทยบ้าง (เห็นมีร้านอาหารไทยอยู่ที่ Banilad Town Centre, BTC ซึ่งเป็นห้างที่อยู่ใกล้หอพักที่สุด)

ถึงที่นี่จะไม่มีคนไทยมาเรียนภาษา แต่จากที่ได้ยินมา รู้สึกว่ามีคนไทยมาเรียนที่ UV เยอะเหมือนกันครับที่ Medicine Department แต่ผมยังไม่เจอนะ อยากเจอเหมือนกัน เพราะอยู่ที่นี่ค่อนข้างคิดถึงคนไทยครับ

เรื่องที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็เห็นจะเป็นเรื่องอินเตอร์เน็ตครับ มีปัญหาตลอด เล่นไม่ได้บ่อยมาก เป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่ครับ